جان هاوکینز، عضو کمیته مشاوره برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) در سال ۲۰۰۱ اینگونه بیان کرد که اقتصاد خلاق، اقتصادی است که در آن ورودی‌ها و خروجی های اصلی، ایده‌ها هستند. در قلب تپنده این اقتصاد، صنایعی جریان دارند که حلقه‌ واسطه ‌هنر، فرهنگ، تجارت و فناوری محسوب می ‌شوند و سرمایه اصلی آنها هوش و توانمندی ذهنی است. در این مجموعه هنرهای بومی، موسیقی، نقاشی، جشنواره‌ها، کتاب، هنرهای تجسمی و نمایشی، رادیو و تلویزیون، ویدئو، سینما و انیمیشن، صنایع دیجیتال و معماری که مبنای آنها خلاقیت است، قرار می‌گیرد. در حقیقت اقتصاد خلاق دو ویژگی خاص دارد. یکی اینکه ارزش افزوده آن ناشی از فعالیت‌های خلاق ذهن و پردازش فکر است. دوم اینکه در این نوع اقتصاد، صنایع با برداشت کمتر از طبیعت و محیط زیست و آلودگی کمتری که برای محیط زیست جهانی ایجاد می‌کنند، آسیب به مراتب کمتری را نسبت به اقتصاد کلاسیک در طبیعت ایجاد می‌کنند. بنابراین به آنها اقتصاد سبز هم اطلاق می‌شود.

مفهوم اقتصاد خلاق که بر مبنای سرمایه‌های خلاق تعریف می‌شود از عوامل ایجاد رشد اقتصادی و اجتماعی جوامع پیشرفته به حساب می‌آید. در دنیایی که به سوی جهانی شدن حرکت می‌کند صنایع خلاق در واقع پشتوانه اصلی اقتصاد خلاق است. می تواند موجب رشد و توسعه اقتصادی شود، تولید درآمد و ایجاد اشتغال کند و درآمدهای ارزی کشور را افزایش دهد و در عین حال به تنوع فرهنگی و توسعه انسانی کمک کند. جنبه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی را در تعامل با فناوری، مالکیت معنوی و اهداف گردشگری در بر بگیرد و مجموعه ای از فعالیت های اقتصادی دانش بنیان و دارای گرایشات توسعه ای را شامل شود که در سطوح خرد و کلان با اقتصاد کشور تعامل دارند.