پدر علم مدرن کوچینگ امروزی و یکی از پیشتازان این رشته “سرجان ویتمور” کوچینگ را به‌خوبی تعریف کرده است: “کوچینگ در واقع بازکردن قفل توانایی‌های یک فرد است برای به حداکثر رساندن عملکرد آن فرد. کمک کردن به افراد در جهت یادگیری است و نه آموزش دادن به آنها.”

کوچینگ فرایندی میان کوچ و فرد مراجعه‌کننده است که در طی آن کوچ با پرسیدن سؤالاتی هدفمند از مراجعه‌کننده، او را وارد چالشی می‌کند که از دل آن سردرگمی‌های او از بین رفته و با روشن شدن اهداف خود، به کمک کوچ و با تکیه بر استعدادهای خود راه‌هایی برای رسیدن به آن‌ها پیدا می‌کند.

مشهورترین نوع کوچینگ در ایران، بیزینس کوچینگ است که گاه تعریف درستی از آن ارائه نمی‌شود. کوچینگ کسب‌وکار به مدیران کسب‌وکار کمک می‌کند تا بتوانند دید روشن‌تری نسبت به بیزینس خود پیدا کنند. بیزینس کوچینگ کمک می‌کند تا یک کسب‌وکار استراتژی خود را شناخته و بتواند با تکیه بر توانایی‌های موجود خود برای دستیابی به آن‌ها به راهکار دست پیدا کند. کمک می‌کند تا یک کسب‌وکار بتواند از قابلیت‌های موجود خود حداکثر استفاده را کرده و با تکیه بر امکانات و سرمایه فعلی خود به سود بیشتر دست پیدا کند. علاوه بر این، کمک می‌کند تا از دل کسب‌وکار خود بتواند مشکلات خود را پیدا کرده و با استفاده از پتانسیل‌های کسب‌وکار خود، بهترین راه‌حل را برای رفع آن مشکلات پیدا کند.

از این رو کوچینگ تخصصی یکی از ابزارهای بهره وری نیروی انسانی است. خانه های خلاق ایران با هدف مشاوره استعدادیابی با هنرمندان و برندهای صنایع خلاق و هنری به منظور ترسیم مسیر توسعه و مربی گری حرفه ای توسعه برند و کسب و کارهای ذیل این صنایع، اقدام به کوچینگ مستمر می کند.